دیروز فقط کلاس اولی ها آمده بودند با این حال به مدرسه رفتم. شور و شوق عجیبی حاکم بود.  بیش تر بچّه ها باشادی این طرف وآن طرف می دویدند . البته بعضی از آن هاهم گریه می کردند، عدّه ای نیز ساکت و آرام گوشه ی حیاط ایستاده بودند.انگار همه هیجان زده بودند حتی آنهایی که آرام به نظر می رسیدند . هیجان پدر ومادر ها از بچّه ها بیش تر بود. شاید هم این صحنه ها خاطرات کودکی واولین روز دبستان را به یادشان می آورد .چون خودم هم ناخود آگاه آن روزرا به خاطرآوردم وچهره ی مهربان معلّم کلاس اولم آقای کیا الحسینی در نظرم مجسم شد.از همین جا به ایشان سلام می کنم وبردست های پر محبّتش بوسه می زنم . امیدوارم ایشان وهمه ی آموزگاران واستادانم همیشه سلامت باشند .

بچه ها

سال نو تحصیلی

برشما مبارک

امیدوارم سال بسیار خوب وموفّقی

همراه باسلامتی پیش رو داشته باشید

سخنی با دانش آموزان عزیزم :

ازروز اول تصمیم  ، برنامه ریزی وتلاش برای موفّقیّت

یک بار دیگر جنب وجوش وشادی به  مدرسه ها بازگشت . بچّه ها آمدند وبا خود صفا وصمیمیّت آوردند . آنها یک سال بزرگ تر شدند ومی خواهند  درسال جدید هم ، از کلاس ومدرسه استفاده کنند ومهارت های دیگرزندگی را بیاموزند . من هم بی صبرانه منتظرم تا با همکلاسی هایم آشنا شده وسال تحصیلی خوبی را با آن ها شروع کنم .

پس چه خوب است  همه ی ما این فرصت به دست آمده را غنیمت شمرده واز آن به بهترین شکل برای موفّقیّت خود بهره ببریم . امّا نا گفته پیداست که موفّقیّت بدون تلاش حاصل نخواهد شد . همان طور که شاعر می فرماید :

نابرده رنج گنج میسّر نمی شود                                مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد

بنابر این برای کسب پیروزی در پایان کار ، ازهم اکنون باید تلاش خود راشروع کنیم . ولی کوشش بی برنامه ، ما را به مقصود نمی رساند واگر هم برساند به موقع نخواهد بود .برنامه ریزی دقیق وحساب شده باعث می شود تا ما از وقت ، انرژی وتوانایی های خود استفاده بهینه کنیم وزودتر ومطمئن تر به هدف برسیم .

همه ی کارهایی که گفتیم به تصمیم گیری نیاز دارند . وامروز یعنی روز اول مدرسه باید این تصمیم را گرفت چرا که تصمیم گیری به موقع ارزشمند است . وقتی زمان انجام کاری گذشت تصمیم گیری فایده ای ندارد .

امیدوارم باتصمیم گیری به موقع ، برنامه ریزی دقیق وتلاش مستمر همیشه موفّق باشید .

تصمیم گیری درست و به موقع + برنامه ریزی دقیق + تلاش مستمر = موفّقیّت

تغییرات ،  خواسته ها ونیازها

            آن چه که مسلّم است هدف از تغییرات در دوره ی ابتدایی رسیدن به خواسته هایی بود که تابه حال محقّق نشد . بانگاه به کتب درسی در می یابیم که اینک چون گذشته، هدف ،انبار کردن کوهی از اطّلاعات در ذهن دانش آموزان نیست ، اطّلاعاتی که بیشتر آن ها پس از چند ماه به فراموشی سپرده می شود . بلکه هدف کسب اطّلاعات وتجربیات لازم وبه کاربستن آن ها درزندگی می باشد . به عبارتی بچّه ها باید با طی دوره های تحصیلی مهارت زندگی کردن را به دست آورند . مثلا به جای اینکه دانش آموزان فقط تعریف محیط زیست را یاد بگیرند ، بتوانند باشناخت آن ضمن بهره مندی ، آن را حفظ نمایند .

            نکته ی مهمی که لازم است به آن توجّه شود این است که تنها با تغییر کتاب ها وموضوع های آن قادر به تحوّلات بنیادی نخواهیم بود بلکه همراه این تغییرات ، باید دید ما به دانش آموز ، کلاس ، درس وخودمان به عنوان معلّم تغییر یابد . ودر این راستادیدگاه خانواده ها ، جامعه ومسئولین نیز باید تغییر نماید .

تا زمانی که ما  دانش آموز را چون یک لیوان خالی می بینیم که باید توسط معلّم پر شود وتا وقتی که فکر می کنیم بچّه ها هیچ چیز را نمی فهمند وآموزگارهمه چیز را می داند ، به جایی نمی رسیم . امّا اگر ما معلّم ها خودرا در کنار بچّه ها ویاری گرشان در یادگیری بدانیم وآن ها را انسانی با ظرفیت بسیار بالا قبول نماییم ، که چنین نیز می باشد ، آن گاه رفتار ما نیز تغییر خواهد نمود . در مورد کلاس ودروس نیز همین گونه است وطوری دیگر باید بدان ها نگریست . کلاس مقر حکومت ما نیست که هرچه می خواهیم انجام دهیم ، بلکه جامعه ی کوچکی است که در آن چگونه زندگی کردن را تمرین می کنیم وبا تعامل با یک دیگر ضمن کمک به هم ، نواقص کارمان را شناسایی وبرطرف می کنیم . وبه درس ها نیزباید به عنوان الگوهای کار نگاه کنیم ودر موقعیّت های مختلف با استفاده ازآن ها وبا به کار گیری شیوه های متنوع وابزار گوناگون به اهداف تعیین شده برسیم . که البته بیشتر مدارس ازنظر امکانات ووسایل مورد نیاز با مشکل روبرو هستند که امیدواریم برطرف گردد .

            سخن در باره ی نگاه خانواده ها ، جامعه ومسئولین رابه فرصتی دیگر وا می گذاریم .

پیروز وسربلند باشید .

بوی مهر

انگار عید به جای سالی یک بار هر شش ماه یک بار می آید . این روزها وقتی به خیابان می رویم شلوغی و جنب وجوشی را می بینیم که همه ساله روزهای پایانی اسفند ماه شاهد آن هستیم . همه دنبال خرید وتهیّه ی وسایل مورد نیاز هستند . شادی وشور ونشاط عجیبی برپاست .هم بچّه ها خوشحالند که نونوار می شوند وهم این که پدر ومادر ها بارضایت وشادی پول خرج می کنند . امّا چه خوب است نیم نگاهی هم به دیگران داشته باشیم . بچّه هایی که مشکلات اقتصادی خانواده جلوی شادیشان را گرفته وپدر ومادر هایی که شرمنده ی بچّه هایند . با هدیه ای ، عید مهر را برای آن ها هم شادی بخش نماییم.

عید مهر بر مهر آفرینان مبارک باد

سپاس خدایی را که

قلموکاغذرا آفریدوآن را وسیله ییادگیری قرار داد .

خدایی که به من خواندن ونوشتن آموخت تایاد بگیرمویاد بدهم .

خدایی که بیش تراز لیاقتم به من نعمت داد ،

                                 در حدّ توانم از من تکلیف خواست  ،

                                                           ومن کم تر از حدّی که باید ، شکر کردم .

                                                                                       و بااین همه ، اوفضل خود را از من دریغ نکرد .

پروردگارا تورا شکر می کنم که به من این فرصت را دادی تا به عنوان یک معلّم ، همراه وهمیار بچّه ها در یادگیری  آن ها باشم وسهمی هرچند کوچک در رشد وشکوفایی استعدادهایشان داشته باشم .

خدایا  به یاری تو سخت محتاجم ، کمکم کن ، تا آفات جهل ، خود خواهی ، غرور ، تنگ نظری ، کینه توزی  ، دروغ ، خیانت و فرصت سوزی را از خود دور کنم  .

بار الها  بر ایمان ، دانش وپشتکار من بیفزا .

                                                                                آمین یا رب العالمین .